Kamis, 28 Januari 2010

IT'S MY LIFE

Hai...
Apa kabar? Kali ini aku mau ngomongin tentang sesuatu yang menyangkut dengan "aku-waktu-SMA" dan "aku-waktu-kuliah" yang sangaaaaaaat berbeda.


Ehem, aku nggak mau menjelek-jelekkan siapapun di sini. Mungkin ada niat sih, tapi dikit (lho?).




Saat kuliah, aku benar-benar-benar-benar sering berteriak dalam hati, "WOW INI AKU YANG SEBENARNYA!" dan "WOW! INI DUNIAKU!".

Kalau kalian mau tahu (kalau nggak mau tahu ya sudah :p), aku bagaikan dilahirkan kembali. Aku bisa loncat-loncat kegirangan kayak anak kecil yang dibawakan permen oleh ibunya, walaupun usiaku sudah 19 tahun. Aku bisa tertawa lepas bersama kawan-kawanku tanpa beban. Aku bisa menjadi diriku sendiri! Dan yang jelas, aku tak perlu lagi memakai topeng berat yang mengerikan itu.


YEAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHH..................




Silakan tertawa, silakan. Aku sudah sering ditertawakan kok. Terutama saat aku mengkoar-koarkan mimpiku di antara "teman-teman masa laluku". Mereka sering menganggapku aneh, nggak jelas, pemimpi, dsb. Well, aku rela. Walaupun kadang kerelaan itu aku "sambi" dengan senyuman sinis. Hahaha.






Mungkin, sekarang, mungkin. "Mereka" masih akan menyinggung-nyinggung kebodohanku di masa lalu kalau seandainya aku berada di antara mereka lagi. Tapi mungkin aku akan lebih legowo dan lebih ikhlas. Hmm.. Mungkin iya...



Mungkin...




POKOKNYA, aku menikmati hidupku sekarang. Aku menikmati hidupku sebagai mahasiswi SASTRA JEPANG UGM (OMG! Kalau dipikir-pikir aku masih nggak percaya kalau aku kuliah di SASTRA JEPANG UGM!). Aku menikmati hidupku bercengkrama dengan keluarga besar HIMAJE UGM. Ya, aku menikmati...


Thanks for gakusei2 di Nihongobungakka GMD... Entah itu ichinen, ninen, sannen, yonen, atau yg lainnya...

I LOVE YOU ALL....






ja ne...

Tidak ada komentar: